Düşünmüyorum artık başkalarını…
Hesaplarımı ‘onlar’a yada ‘bunlar’a göre yapmıyorum…
Yer vermiyorum hayatımda değmeyenlere…
Kimine göre kendimce ama genelde herkesçe ‘özel’im ben…
Hayatım,yaşadıklarım,seçimlerim,dostlarım,arkadaşlarım,bugünüm,yarınım hepsi özel ‘ben’im olduğu için.
Neden hiçbir vasfı olmayanlar değer kazansın benim hayatıma girerek?Neden özel olma şansı vereyim ki onlara?
Benim gerçek arkadaşımsan KORKMA ;
Zarar gelmez sana benden yana yada zarar veremezler sana benim yanımda.Dönüp arkana baktığında hata yapanlardan biri olmam ben..Üzülmene izin vermem.
Herkes sevilmek zorunda mı? Hayır..
Sevenim kadar sevmeyenimde çoktur benim.Kimi kendini beğenmiş der kimi ukala.Yada vardır işte bir yarası..
Girme hayatıma beni sevmediysen,hoşlanmıyorsan uzak dur benden..Hiç tanımayayım ki seni zarar göreme.Zaten dokunmazsan bana hissetmem kendiliğimden varlığını.Ben uğraşmam çevremdekileri görmeye…ama uğraşmazsan benle…
‘CAN’ım dediklerim var birde…
Değişmeyen,kimsenin el süremediği,dil uzatamadığı ve uzanmaya gücünün yetmediği.Onlardan biriysen benlesindir hep bende senle.İnanmışımdır,sevmişimdir güvenmişimdir bir kere..Şartlar ne olursa olsun hep var olacağımdır onlarla.Ömür boyu karşı gelirim herkese inandığım ‘sen’le..
Bide ‘AŞK’…..
Aslında benim gerçeğim oldu AŞK...
Yaşamayan bilemez elbette,tatmayana bu duyguyu anlatamam,hissettirem de.ama bildiğim bir şey var ki bu kadar özel ve güçlü bir duyguyu yaşamak,taşımak hiç kolay değil, basit değil ‘aşk’..önemsiz olmamalı ‘sevmek’…
Sevme öyle herkesi kolay kolay…Değer verme hak etmeyenlere…Şerefi olmayanların şerefine kaldırma kadehini…Kısa zamanda büyük sözler söyleme…
Dilindeki doğruluğu yüreğine de yansıtabildiğinde inan karşındakine…Bol keseden tüketilen sözler olmasın dilinde..aslı astarı olsun söylediklerinin…ve açık ol…dürüst ol ki öle yaklaşsın karşındaki yüreğine..Yanlış da olsa içinden gelen; kırsa da üzse de benliğini kaybetme…sen ; sen olmaktan asla vazgeçme.
İşte o zaman kendi yolunu bulur hayat zaten…
ve Gidenler yada Gönderilenler….
Hep doğru mu oldu seçimlerim?
Yada hep doğru yolda mı yürümeye kalktım?...Hayır…
Benimde hatalarım oldu elbette önemli dersler çıkardığım,
Benimde can’ım yandı bende can yaktım,
Yalnız kalıp ağladığım,haykırdığım zamanlar oldu,
Kahkahalarla gülerken içime akıttım göz yaşlarımı çoğu zaman,
Mutluyu oynadım zorda olsa.
‘keşke’ lerin arasında kayboldum,bir çıkar yol bulamadım.
Ama yinede hiç pişman olmadım.
En çok sevdiklerim acıttı çoğu zaman canımı,
İsyan ettim…
Kırdım,yıktım,dağıttım,parçaladım,kızdım…
Ama kendime...
Çünkü her yaşadığımı ben çağırdım hayatıma…hepsine ben yön verdim..
İyisini de kötüsünü de ben yaşadım,yaşattım..
Ama hiç başımı öne eğmedim…kendimden,benliğimden hiç ödün vermedim…
Vermem de…….
Verenlere de yer vermem ‘BEN’de….
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder