Beni anlamanı beklemiyorum artık.

Sen hiç apartman kapısı kapandığında ayak seslerinin kapıya doğru gelmesi için dua ettin mi?
Her telefon çaldığında ‘umarım bu kez o arıyordur’ hissiyle koştun mu?
Her mesaj geldiğinde yüreğin ağzına geldi mi, acaba şimdi ne söyleyecek diye?
Karşılaşma umuduyla sevdiğin insanın evinin civarında aptal aptal dolaştın mı?
Sen bi insanın ellerini özledin mi hiç? Ellerini, ellerinin içine koyup sadece bakmayı istedin mi?
Sen hiç iftiraya uğradın mı? Yapmadığın şeyler için defalarca suçlandın mı?
Sen ölümüne dürüst olmak ne demek biliyor musun? Bunun kıymetini anlayacak kadar büyüdün mü?
Sen hiç birinin fotoğrafına bakarken, ona sarılma isteği duydun mu?
Sen sırf karşındaki insan sana ‘bana iyi gelmiyorsun’ dediği için onu bir daha arayamayacak hale geldin mi?
Biri sana ‘çok üzgünüm’ dediğinde, aslında zerre üzgün olmadığını hissettin mi?
Hayatında her şey yolundayken sırf senin gitmen için ‘ben iyi değilim’ diye yalan söyleyenine rastladın mı hiç?

Sen hiç herşeye rağmen sevdiğin insanın karşına geçip gözünün içine baka baka bir başkasını öpüp kokladığına şahit oldun mu? O acı nasıl birşeydir yaşadın mı hiç?
Sen hiç onun okumayacağını bildiğin halde sayfalarca yazı yazdın mı?
Sonra gelmiş bana ‘seni anlayamıyorum’ diyorsun. Anlamazsın tabi. Bak, ben seni gayet iyi anlıyorum. Beni anlayamamanı bile anlıyorum.

Sen beni anlayamazsın, zaten artık anlamanı da beklemiyorum...!