Üşüyorum..

Uyandım. Adımız ayrılık listelerinde vardı. Şaşırmadım aslında ne bekliyordum ki zaten! İkinci defa hayal kırıklığına uğratmış olamanın nesi şaşırtıcı olabilirdi ki? Hayır üzülmedim, insan beklemediği şeyler karşısında üzülürmüş, yada öyle biliniyormuş..senden önce bütün klişelere inanıyordum..evet birde bu oldu! Senden önce senden sonra diye bir ayrım başladı hayatımda… sanki çok gerekliymiş gibi. Klişeler, senden önce senden sonralar falanlar filanlar! Evet bende o aptal aşıklar kervanına katıldım yeniden!

Tek başına olan hayatıma biz olarak devam edemediğimizi fark ettiğimden beri, bütün klişelerin mına koyım dedim ve bıraktım onlara da inanmayı, tıpkı sana inanmayı bıraktığım gibi.  Mucize için kısa bir zamandı oysa bizim ki..ben kırmızı karın yağdığını görmek istedim bir mucizeyi..sen ise cahil cesaretini gösterdin bana!

Masum değilim, hiç aksini de iddia etmedim zaten. Hiçbir günahın bedeli bu kadar can acıtı olmamalı ! Öyle bir acı ki bu içimdeki çocuğu bile öldürdü..katilsin sevgili, katiliz.

Bak yine saat 3 oldu…en aptal aşk filmlerini izleyip ağladım. Güldüm de ama. Bizi hatırladım.

Uyumuyorsun sende biliyorum. Aynı şehrin gündüzüne, ayrı uyanıyoruz her sabah! Kalbim sıkışıyor. Derin bir sessizliğim var beni bile korkutan.

Ayaklarım yine çıplak. Üşüyorum...

16 Aralık 2010